مقدمه تحلیل اپیکال ریشه یک پدیده رایج طی درمان های ارتودنسی ثابت می باشد. از این رو هدف این مطالعه استفاده از کلیشه های پانورامیک برای مقایسه میزان تحلیل ریشه در دندان های درمان ریشه شده و درمان ریشه نشده بود. روش بررسی جهت انجام این مطالعه توصیفی_تحلیلی, کلیشه های رادیوگرافی پانورامیک 20 بیمار 11 تا 18 ساله با مال اکلوژن های مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد mild skeletal cl II‚ clIcrowding، که دارای یک یا بیش از یک دندان قدامی بالا درمان ریشه شده در یک سمت و دندان درمان ریشه نشده مشابه در سمت دیگر فک بودند انتخاب شدند. همه فیلم های پانورامیک پیش و پس از درمان دندان های سانترال و لترال ماگزیلا، اسکن شده و تصویرهای آن ها بر روی یک نمایشگر بزرگ با بزرگ نمایی 2x نمایش داده شد. به این ترتیب، با مقایسه بلندی ریشه در دو عکس پیش و پس از درمان، اندازه واقعی تحلیل ریشه محاسبه شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افرار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون آماری Ttest تحلیل شد. نتایج طبق نتایج به دست آمده، بیشترین میزان تحلیل مشاهده شده در گروه دندان های درمان ریشه شده در دندان لترال و به میزان یک میلی متر و در گروه دندان های درمان ریشه نشده در دندان لترال به میزان یک و نیم میلی متر بود. میانگین تحلیل ریشه در گروه درمان ریشه شده 325/0 و در گروه درمان ریشه نشده 025/1میلی متر می باشد. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. (001/0 > ValueP-). نتیجه گیری یافته های این مطالعه نشان داد که میزان تحلیل ریشه پس از درمان ارتودنسی دردندان های درمان ریشه شده کمتر از دندان های درمان ریشه نشده است.

بیان مساله: برای انجام جراحیهای (اندو)دنتیکس استفاده از مواد مختلفی پیشنهاد شده است. یکی از خصوصیات این مواد سازگاری نسجی آنها می باشد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی ناسازگاری چهار ماده پرکننده انتهای ریشه انجام شد. روش بررسی: در این بررسی تعداد 20 خوکچه هندی نر از نژاد Short Hair انگلیسی با وزنی بین 600 تا 700 گرم انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول آمالگام و کامپوزیت و در گروه دوم MTA و گلاس آینومر مورد آزمایش قرار گرفتند. مواد آزمون به صورت استوانه هایی به قطر 1 و ارتفاع 1.5 میلیمتر درآمدند؛ بعد از بیهوش کردن حیوانات روی سمفیز آنها در دو طرف خط وسط 2 سوراخ به قطر 1 و عمق 2 میلیمتر ایجاد شد؛ سپس مواد از پیش آماده شده در داخل این حفره ها قرار گرفتند و در نهایت فلپ بخیه شد. بعد از گذشت 80 روز حیوانات کشته شدند و قطعات استخوانی همراه با مواد آزمون داخل آنها از نظر هیستولوژیک بررسی شدند. جهت تحلیل نتایج از آزمونهای Kruskal Wallis و X2 استفاده شد. یافته ها: یافته های هیستولوژیک هیچ گونه اختلاف معنی داری را بین گروههای مختلف از نظر درجه الهاب و نوع سلول های التهابی مجاور ماده مورد آزمایش نشان نداد؛ پاسخ نسجی بافت استخوان فک خوکچه هندی در مدت 80 روز نسبت به این چهار ماده تقریبا یکسان بود.نتیجه گیری: استفاده از آمالگام، کامپوزیت، MTA و گلاس آینومر در جراحیهای (اندو)دنتیکس از نظر زیست سازگاری با یکدیگر تفاوتی ندارند.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه تعیین شیوع اضطراب در بیماران تحت درمان ریشه بود.مواد و روشها: این تحقیق بر روی176  نفر (109 زن و 67 مرد) از مراجعین به بخش (اندو)دانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی در خلال یک ترم، در سال تحصیلی 1378-79 انجام گرفت. در این مطالعه از پرسشنامه های DENT, DBS, DFS, DAS استفاده شد. متغیرهایی مانند: جنس، وضعیت تاهل، شغل، تحصیلات، بیماریها و داروهای مصرفی، بهداشت دهان، ملاقاتهای دندانپزشکی بیمار، علائم کلینیکی دندان، جلسه درمان، استفاده از مسکن، شماره دندان و سابقه اضطراب در خانواده، مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که اضطراب در زنان بیشتر از مردان می باشد. اضطراب در سنین پایین، بیشتر بود. همچنین افرادی که فعالیت خارج از خانه داشتند، اضطراب کمتری از خود نشان دادند. افرادی که تحصیلات بیشتری داشتند نگرش بهتری نسبت به دندانپزشک داشته و از ملاقات های دندانپزشکی مرتب تری برخوردار بودند، ضمنا این افراد اضطراب کمتری در رابطه با دندانپزشک از خود نشان دادند؛ اما میان تحصیلات افراد و اضطراب ناشی از درمان ارتباطی مشاهده نشد. وجود درد در ملاقاتهای قبلی و آخرین ملاقات و همچنین سابقه و خاطرات خانوادگی در ایجاد اضطراب موثر بودند.نتیجه گیری: استفاده از داروهای ضد اضطراب و مسکن قبل و ضمن درمان ریشه دندان در بیماران مضطرب، باعث کاهش درد و اضطراب بیماران و افزایش همکاری آنان می گردد.

سابقه و هدف: شکستگی عمودی ریشه از شایع ترین دلایل شکست درمان های (اندو)دونتیک می باشد.هدف از این تحقیق، مقایسه سنسورهای CCD و PSP در تشخیص شکستگی عمودی ریشه در دندان های (اندو) شده بود. مواد و روشها: در مطالعه تشخیصی حاضر که به روش آزمایشگاهی صورت گرفت، 40 دندان قدامی فک بالا، انتخاب و پس از آماده سازی و پر کردن کانال ریشه، تاج آنها از 2 میلی متری بالای CEJ قطع شد. دندان ها در یک قطعه استخوان خشک قرار گرفته، از آنها با دو سنسور CCD و PSP با ژئومتری یکسان با دو زاویه صفر و 15 درجه افقی رادیوگرافی تهیه شد. سپس در دندان ها شکستگی عمودی ایجاد و قطعات شکسته چسبانده شدند. مجددا از دندان ها در همان شرایط رادیوگرافی تهیه شد. سه مشاهده گر تصاویر را جهت مشاهده خط شکستگی مورد بررسی قرار دادند. داده ها با آزمون نسبت ها و Wilcoxon Signed Ranks مورد بررسی آماری قرار گرفتند. یافته ها: اختلاف آماری معنی داری بین ویژگی دو سنسور در تشخیص شکستگی عمودی ریشه مشاهده نشد (P-value (complete)=0.592، P-value (absolute)=1). در حساسیت تشخیص شکستگی های باکولینگوالی و مزیودیستالی نیز دو سنسور اختلاف آماری معنی داری نداشتند. (P-value BL (Complete)=0.180، P-value BL (Absolute)=0.109). (P-value MD (Complete)=0.593، P-value MD (Absolute)=0.102). حساسیت تشخیص شکستگی باکولینگوالی در هر دو سنسور نسبت به شکستگی مزیودیستالی بیشتر بود (P<0.001). نتیجه گیری: توانایی دو سنسور CCD و PSP در تشخیص شکستگی عمودی ریشه در دندان های (اندو) شده یکسان است.